Toeters en bellen

Toeters en bellen

In de Bahama's zijn er niet zoveel regels in het verkeer. Zo is gebruik van knipperlichten niet nodig en zullen ze zelfs niet moeilijk doen als je met een paar glazen alcohol achter je kiezen achter het stuur kruipt. Zelfs behoorlijk wat glazen als ik de verhalen mag geloven. Het is ook geoorloofd om te bellen achter het stuur. Sterker nog, ik heb nog geen Bahamian gezien die zijn telefoon meer 15 minuten met rust laat. Iedereen belt hier constant met iedereen, zelfs als ze 10 meter van elkaar vandaan zitten, zoals op kantoor. En ja, dat is een interne lijn, en ja soms moet je snel wat informatie hebben, maar soms is makkelijker om gewoon de deur open te doen. Soms hoor ik gewoon beide mensen van het telefoongesprek. Terug naar het verkeer. In de Bahama's rijdt men links, een nalatenschap van Engelsen. Het handige is dat de meeste auto's uit Amerika komen en dus het stuur ook aan de linkerkant van de auto zit. Het betekent dus ook dat iedereen in een jeep of andere pick-up rijd. Zet je nou veel van zulke auto's achter elkaar heb je een hele goede pick-up line. Sorry. Flauw. Het gebruik van de toeter wordt hier trouwens ook gepromoot. Je toetert als je een kruispunt nadert waarvan je niet kunt zien of er auto's aankomen om de hoek. Zo kun jijzelf gewoon lekker doorrijden. Je toetert uit beleefdheid, mocht iemand je wel voorlaten of laten invoegen. Je toetert als iemand in jouw ogen iets doms doet. Je toetert als je een bekende tegenkomt (wat niet zo moeilijk is op een klein eiland) en je toetert uiteraard als je een mooi meid tegenkomt. Maar vooral niet als er gevaar dreigt op de weg. Dat is het verkeer hier sowieso altijd al.

Blind date met Ed

Via de huisbaas ben ik in contact gekomen met een zekere Ed, een Nederlandse jongen. Verder wist ik helemaal niks van hem, een soort blind date dus. We hadden afgesproken dat hij me thuis zou ophalen om iets in de stad te gaan drinken. Degene met wie ik die avond iets ben gaan drinken was niet helemaal wat ik van te voren bedacht had. Ed bleek namelijk een bijna gepensioneerde opa van 64 met tatoeages te zijn. Hij werkte al meerdere jaren in het ziekenhuis in de Bahama's en de bedoeling was dat hij me wat dingen over de Bahama's zou vertellen. De hele avond heeft ie ook over één kauwgum gedaan, ondanks dat we ondertussen al iets gedronken en zelfs gegeten hadden. Het mocht zijn slechte adem niet verminderen. Hij heeft me een paar dingen over de Bahama's verteld, waarvan sommige dingen niet eens waar bleken te zijn en de dingen die ik vertelde vond ie niet zo interessant of begreep ie niet. Na 2 uur vond ik het dan ook genoeg en qua beleefdheid niet ondermaats. Toevallig wist ik dat een huisgenoot (Andrew) in 'Senor Frogs', een plaatselijke toeristenbar, zou zijn. Dus ik vertelde dat ik rond die tijd met Andrew afgesproken zou hebben, om zo onder het onhandige, soms wat gênante gesprek, uit te komen. Alleen zonder enige twijfel liep hij me achterna de club in. Nu weet ik tenminste ook hoe vrouwen zich voelen, die vervelende (ofjah alle) jongens achter zich aan hebben, waar ze niet vanaf komen. Omdat ik geen nummer van Andrew had heb ik wat neptelefoontjes proberen te plegen, zonder hem te vinden. Na drie kwartier in Senor Frog's heb ik maar gezegd dat ik naar huis wilde en dat is me dan ook gelukt, ondanks herhaaldelijke pogingen van Ed om me naar de volgende toko te leiden. Het spannende principe van blind dates heeft mij nu toch wat in steek gelaten, maar wel een zeer aparte ervaring opgeleverd.